
Ja het spelen in of met water kan zeer gevaarlijk zijn voor honden.
Bacteriën
Bacteriën in het water kunnen gevaarlijk zijn voor honden, vooral in stilstaand water. Leptospirose (Ziekte van Weil) en blauwalg zijn twee belangrijke risico's. Leptospirose wordt veroorzaakt door bacteriën in de urine van knaagdieren en kan via water of besmette grond worden overgedragen. Blauwalg, of cyanobacteriën, gedijt in warm, stilstaand water en kan giftig zijn voor honden. Honden die ziek zijn van een bacterie uit het water kunnen symptomen vertonen zoals: koorts, sloomheid, braken, diarree, en verlies van eetlust. Andere symptomen kunnen zijn geelzucht (gele slijmvliezen), overmatig drinken en plassen, spierpijn, neurologische afwijkingen en, in ernstige gevallen, nierfalen of leverfalen.
Blauwalg: In stilstaand water kan blauwalg (cyanobacteriën) voorkomen, die giftig zijn voor honden en kunnen leiden tot vergiftiging, met symptomen als braken, diarree, spiertrillingen en coördinatieproblemen.
Infecties: In vervuild water kunnen bacteriën en parasieten voorkomen die infecties kunnen veroorzaken, vooral als de hond wondjes heeft of het water inslikt.
Botulisme: In stilstaand water kan botulisme voorkomen, veroorzaakt door de gifstoffen van de Clostridium botulinum-bacterie. Dit kan leiden tot ernstige neurologische problemen en verlamming.
Veiligheidstips bacteriën:
Kies veilige locaties: Vermijd stilstaand water en water met tekenen van vervuiling (dode dieren, olieachtige laag, etc.).
Controleer de waterkwaliteit: Wees extra alert op blauwalg in warmere maanden en gebruik eventueel een testkit om het water te controleren.
Spoel je hond af: Spoel de hond af na het zwemmen en droog hem af om te voorkomen dat hij chloor- of zeewater of andere verontreinigingen binnenkrijgt bij het likken van zijn vacht.
Zorg voor voldoende drinkwater Zorg dat je hond voldoende drinkwater heeft, zodat hij niet uit het zwemwater gaat drinken
Water vergiftiging
Waterintoxicatie ofwel water vergiftiging, treedt op wanneer een hond te veel water drinkt in een korte periode, waardoor er een onevenwicht ontstaat in de elektrolyten in het lichaam. Dit kan leiden tot een gevaarlijk laag natriumgehalte in het bloed, bekend als hyponatriëmie, wat ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken. Honden die waterintoxicatie hebben, kunnen symptomen vertonen zoals braken, zwakte, trillen, verwarring, moeite met ademhalen, gezwollen buik, en in ernstige gevallen convulsies, coma en overlijden.
Zwemmen: Honden die enthousiast met hun bek open zwemmen lopen een groot risico teveel water binnen te krijgen.
Happen naar water: Honden kunnen happen naar water door bijvoorbeeld spelen met sproeier, tuinslang of in het zwembad of ander waterlichaam kunnen ook teveel water binnen krijgen
Overmatig drinken: Hoewel honden normaal gesproken hun dorst kunnen reguleren, kan een hond door een onderliggende aandoening overmatig gaan drinken ook waterintoxicatie krijgen
Veiligheidstips water vergiftiging:
Zorg voor voldoende drinkwater: Zorg dat je hond voldoende drinkwater heeft, zodat hij niet uit het zwemwater gaat drinken. Houd hierbij altijd in de gaten of je hond niet ineens veel meer gaat drinken dan normaal.
Happen naar water Moedig het happen in water niet aan en voorkom dat je hond daar te vaak mee speelt.
Beperk de zwemtijd: Zorg dat je hond niet te lang achter elkaar zwemt, vooral bij warm weer.
Inslikken van water: Wees voorzichtig met spelen met voorwerpen een hond moet dan met zijn bek open zwemmen, bijvoorbeeld om een bal of stok vast te houden. Dit kan leiden tot watervergiftiging en zelfs tot verdrinking.
Verdrinking Hoewel de meeste honden van nature kunnen zwemmen, zijn er risico's vooral als een hond uitgeput raakt en niet meer uit het water kan komen. Na het binnen krijgen van veel water, kan een hond kort na de redding alsnog overlijden. We noemen dit dan secundaire verdrinking. Het ontstaat doordat er water in de longen is gekomen, wat leidt tot irritatie en ontsteking van de longblaasjes. Honden die ziek worden door secundaire verdrinking kunnen symptomen vertonen zoals: Extreme vermoeidheid, plotselinge gedragsverandering en ademhalingsproblemen
Uitputting: Honden kunnen soms zoveel plezier hebben in het water dat ze te lang doorgaan met zwemmen. Hierdoor raken ze vermoeid en kunnen dan niet meer zwemmen.
Niet uit het water kunnen: Het kan gebeuren dat een hond in het zwembad of ander waterlichaam valt en er niet meer uit kan komen. De hond zal uitgeput raken en uiteindelijk verdrinken.
Stroming: Soms kunnen we niet goed zien of er in het water veel (onder)stroming is. De hond zal dan tegen de stroom in moeten zwemmen en mogelijk te vermoeid zijn waardoor hij niet meer kan zwemmen. Bij onderstroming kan het zijn dat de hond onder water wordt gezogen en niet meer boven kan komen waar de hond verdrinkt.
Inslikken van water: Wees voorzichtig met spelen met voorwerpen een hond moet dan met zijn bek open zwemmen, bijvoorbeeld om een bal of stok vast te houden. Dit kan leiden tot watervergiftiging en zelfs tot verdrinking.
Platte neuzen: Honden met platte neuzen hebben meer moeite hun kop boven water te houden. hierdoor hebben zij een verhoogd risico tot verdrinken.
Veiligheidstips:
Toezicht: Houd altijd toezicht op je hond tijdens het zwemmen.
Toegankelijkheid: Zorg ervoor dat je hond makkelijk uit het water kan komen, bijvoorbeeld bij een hellend vlak of plaats een trapje.
Beperk de zwemtijd: Honden Laat je hond niet te lang zwemmen, en houd goed in de gaten of hij niet vermoeid raakt.
Wees voorzichtig met oude en jonge honden: Jonge en oudere honden hebben veel minder uithoudingsvermogen en kunnen sneller vermoeid raken. Houd daarom goed de conditie van je hond in de gaten. Vooral jonge honden kennen hun grenzen niet goed.
Vermijd gevaarlijke situaties: Let goed op of de zwemplaats bekend staat om sterke stroming of onder stroming. Heb je een hond die niet onder controle is te houden bij water houd je hond dan aan de lijn.
Andere risico's voor honden die zwemmen
Naast de hierboven genoemde risico's zijn er nog andere risico's waar we als eigenaren goed op bedacht moeten zijn.
Oververhitting: Na het zwemmen kunnen honden nat blijven, wat op warme dagen kan leiden tot oververhitting. Bij oververhitting kunnen de honden symptomen vertonen zoals: sloomheid, overmatig kwijlen, schuimbekken, braken, diarree, trillen, ademhalingsproblemen, en gebrek aan coördinatie. In dit geval moet je, je hond langzaam afkoelen (vanwege het gevaar op shock) en zo snel mogelijk naar de dierenarts gaan.
Onderkoeling: Honden kunnen ook onderkoelt raken vooral in koud water of bij langdurig zwemmen. Bij onderkoeling kunnen honden symptomen vertonen zoals: rillen, zwakte, verminderde hartslag en ademhaling, stijfheid. In dit geval moet je de hond naar een warme omgeving brengen, warm suikerwater geven en zo snel mogelijk naar de dierenarts gaan.
Shock: Honden kunnen niet zweten zoals wij mensen. Hierdoor kan een hond over verhit raken. Een te grote temperatuurverschil kan leiden tot shock of zelfs een hartstilstand. Het is belangrijk om de hond geleidelijk af te koelen bij oververhitting of onderkoeling. Honden die in shock raken of verkeren kunnen symptomen vertonen zoals: Bleke slijmvliezen, snelle hartslag, zwakke pols, sloomheid en mogelijke bewusteloosheid. De lichaamstemperatuur kan ook lager zijn dan normaal. Shock is een spoedgeval en vereist onmiddellijke aandacht van de dierenarts.
Oorontsteking: Omdat de oren van honden een vochtige omgeving zijn, kan het zwemmen in water met schimmels en bacteriën leiden tot een oorontsteking.
Huidirritaties: Chloorwater en waters met bepaalde schimmels en bacteriën kunnen leiden tot huidirritaties.
Kapotte voetzolen: Honden kunnen door hun enthousiasme soms ineens in het water springen en daar onder kunnen scherpe stenen liggen waar de hond zijn voetzolen aan open kan halen. Wellicht zal de hond dit eerst in het water nog niet merken maar als hij uit het water is en er weer gewicht op zijn poten komen wel.